Binnen Auschwitz: Gaskamers, Kazernes, Restanten

Auschwitz-Birkenau is een van de donkerste momenten in de menselijke geschiedenis. Dit voormalige concentratie- en vernietigingskamp, gelegen in de buurt van het slaperige stadje Oświęcim in Polen, is een van de slechtste plekken ter wereld.

Toch staat het tegenwoordig open voor toerisme. Maar Auschwitz is geen gemakkelijke plek om te bezoeken. Verre van dat.

Door de poorten lopen is een krachtige en trieste ervaring die je een blik gunt op het onvoorstelbare.

In deze gids nemen we je mee naar Auschwitz, naar de gaskamers, kazernes en andere griezelige stukjes die de verhalen vertellen van degenen die achter prikkeldraad zaten.

Binnen in Auschwitz Birkenau

Auschwitz-Birkenau is een complex van meer dan 40 concentratie- en vernietigingskampen die tijdens de Tweede Wereldoorlog door nazi-Duitsland werden geëxploiteerd. Twee van de kampen, Auschwitz I en Auschwitz II-Birkenau, zijn open voor het publiek.

Binnen zie je meer dan 40 kazernes, wachttorens, gaskamers en crematoria. De site is een museum en gedenkteken met tentoonstellingen van persoonlijke bezittingen zoals koffers, schoenen en brillen van de gevangenen.

Deze voorwerpen geven samen met foto’s en documenten een hartverscheurend inzicht in het dagelijks leven en de systematische moorden die plaatsvonden. Elke hoek van het kamp is een trieste herinnering aan de mensenlevens die verloren zijn gegaan.

De Tekens van de herdenking

In heel Auschwitz zijn er veel gedenktekens en plaquettes die u helpen door de site te navigeren en de geschiedenis ervan te begrijpen.

Deze borden vertellen je wat er in elk gebouw was, wat er op elke plek gebeurde en de verhalen van de gevangenen.

De meertalige tekst betekent dat de boodschap wereldwijd is. De borden bevatten citaten van overlevenden en getuigen om een emotionele laag aan de feiten toe te voegen.

Het zijn educatieve hulpmiddelen, maar ook een eerbetoon aan de slachtoffers en een herinnering om deze periode te herinneren en ervan te leren.

Auschwitz Blok 4 (het vernietigingsgebied)

Blok 4 gaat over “Uitroeiing”. In dit blok vind je tentoonstellingen over de “Endlösung” – het plan van de nazi’s om het Joodse volk uit te roeien.

Maquettes van gaskamers en crematoria laten zien hoe ze werkten. Foto’s en documenten tonen de aankomst van gevangenen, het selectieproces en massamoord.

Het blok heeft ook getuigenissen van overlevenden en getuigen, persoonlijke verslagen van wat er is gebeurd. De tentoongestelde stukken proberen de omvang en wreedheid van de uitroeiing, de berekening en de systematische aard van de genocide te laten zien.

Auschwitz Blok 5

Blok 5 heet “Materieel bewijs van misdaden”. Het is een van de krachtigste tentoonstellingen in het kamp. Het blok bevat duizenden persoonlijke bezittingen die van gevangenen zijn afgenomen toen ze aankwamen.

Glazen vitrines tonen stapels glazen, tandenborstels, keukengerei en andere alledaagse voorwerpen. Een van de meest opvallende is de verzameling koffers, vele met namen en geboortedata gegraveerd, waaruit de hoop en het geloof blijkt dat ze werden verplaatst.

Deze bezittingen vermenselijken de slachtoffers en veranderen statistieken in individuele verhalen. De enorme hoeveelheid bezittingen toont het aantal levens dat is verstoord en vernietigd.

Auschwitz Blok 6

Blok 6 gaat over het dagelijks leven van gevangenen in het kamp. Exposities tonen foto’s, documenten en persoonlijke verhalen over de harde realiteit van de gevangenen.

Displays tonen het harde werk, slechte voeding en zware straffen voor kleine overtredingen. Het blok onderzoekt ook de psychologische marteling en het verlies van identiteit toen gevangenen werden ontdaan van hun bezittingen, haar en zelfs hun namen – vervangen door nummers die op hun armen waren getatoeëerd.

Dit blok toont het lijden en de veerkracht van de menselijke geest in het licht van het onvoorstelbare.

Auschwitz Blok 7

Dit blok is een gereconstrueerde gevangenenbarak, je kunt de leefomstandigheden in het kamp zien. Bezoekers lopen door slaapzalen met houten stapelbedden met drie niveaus, elk bed ontworpen om meerdere gevangenen te bevatten.

De overbevolking was extreem, zonder ruimte, zonder beddengoed en zonder sanitaire voorzieningen. Geen verwarming in de winter en geen ventilatie in de zomer hielpen de ziekten te verspreiden.

Als je in deze krappe vertrekken staat, kun je bijna de wanhoop en uitputting voelen van de gevangenen die in deze onmenselijke omstandigheden moesten leven.

Auschwitz Blok 10

Blok 10 is waar de nazi-artsen medische experimenten uitvoerden op gevangenen, meestal vrouwen. Onder het mom van wetenschap werden gevangenen zonder toestemming onderworpen aan wrede en onmenselijke procedures.

Deze experimenten omvatten sterilisatie, infectieziekten en het testen van medicijnen, vaak resulterend in ernstig letsel, blijvende invaliditeit of de dood.

De tentoonstellingen in Blok 10 vertellen het verhaal van deze verschrikkingen, met getuigenissen van overlevenden en historische gegevens. Een grimmige herinnering aan het misbruik van medische ethiek en mensenrechten.

Auschwitz Blok 11

Het “Blok van de Dood”. In het kamp, in het kamp. Waar gevangenen werden vastgehouden die beschuldigd werden van verzet, sabotage of andere misdaden.

De kelder had martelkamers en strafcellen, waaronder staande cellen waar gevangenen gedwongen werden om in kleine ruimtes te staan, niet in staat om te zitten of te rusten. Hongercellen waar gevangenen verstoken bleven van voedsel en water.

Velen werden geëxecuteerd in dit blok of op de binnenplaats buiten. Blok 11 toont de extremen waartoe de kampautoriteiten gingen om angst in te boezemen en elke afwijkende mening onder de gevangenen de kop in te drukken.

Auschwitz Blok 25

Bekend als het “Death Block” voor vrouwen, was Blok 25 de plek waar vrouwen werden vastgehouden voordat ze naar de gaskamers werden gestuurd. De omstandigheden in dit blok waren verschrikkelijk, overbevolking en geen basisbehoeften.

Vrouwen zaten vaak dagenlang zonder voedsel, water of sanitaire voorzieningen. De mentale marteling was extreem, omdat vrouwen wisten wat hen te wachten stond.

Blok 25 is een grimmige herinnering aan het genderspecifieke lijden in het kamp en de efficiëntie van het vernietigingsproces.

Dood Blok

De term “Death Block” vat de blokken 11 en 25 samen, beide plaatsen van immens lijden en dood. Deze blokken maakten deel uit van het systeem van bestraffing en uitroeiing van het kamp.

De stilte binnen is griezelig in vergelijking met het geschreeuw dat ooit de lucht vulde. Tentoonstellingen in het Death Block omvatten persoonlijke verhalen, objecten en reconstructies die de brute realiteit laten zien van degenen die hier werden vastgehouden.

Een bezoek aan het Death Block is een krachtige ervaring, die je doet nadenken over de wreedheid van de mens en de kracht van degenen die het hebben overleefd.

Auschwitz is het symbool van de gruwel van de Holocaust. In bezet Polen was dit concentratie- en vernietigingskampcomplex het middelpunt van de genocidale campagne van de nazi’s tegen de Joden en andere minderheden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De naam Auschwitz betekent terreur, onmenselijkheid en het slechtste van de mensheid. Het is essentieel om de geschiedenis van Auschwitz te kennen voordat u Auschwitz bezoekt. Hieronder gaan we in op de belangrijkste momenten in de geschiedenis van Auschwitz, van het begin tot de bevrijding, en hoe het het meest beruchte kamp van de Holocaust werd.

De geschiedenis van Auschwitz – Tijdlijn

• 1940: Auschwitz I werd opgericht om politieke gevangenen op te sluiten.
• 1942: Massale deportaties van Joden door heel Europa naar Auschwitz-Birkenau begonnen; De eerste gaskamer werd operationeel.
• 1943: Auschwitz wordt een centrale plaats voor de massale uitroeiing van Joden; Auschwitz III-Monowitz werd in hetzelfde jaar opgericht.
• 1944: Hongaarse Joden werden massaal gedeporteerd naar Auschwitz-Birkenau, met gaskamers die op volle toeren draaiden; de opstand van het Sonderkommando vond plaats in oktober.
• 1945: Sovjettroepen bevrijden Auschwitz-Birkenau en vinden meer dan 7.000 overlevenden.
• 1947: De Poolse regering opent het Staatsmuseum Auschwitz op de voormalige camping.
• 1979: UNESCO erkent Auschwitz-Birkenau als werelderfgoed.
• Vandaag: Auschwitz-Birkenau staat als een gedenkteken dat door mensen over de hele wereld wordt bezocht en blijft een krachtig symbool van de Holocaust.

Oorsprong van Auschwitz en Oświęcim

Voor de Tweede Wereldoorlog was Oświęcim een kleine Joodse gemeenschap in het zuiden van Polen. Een levendige stad met een sterke cultuur en economie, duizenden Joden woonden samen met hun Poolse buren.

Toen nazi-Duitsland in 1939 Polen binnenviel, werd Oświęcim geannexeerd door het Derde Rijk en omgedoopt tot Auschwitz, de Duitse naam van de stad.

Als je tegenwoordig van Krakau naar de concentratiekampen gaat, is Oświęcim een van de beste plekken om te verblijven als je Auschwitz bezoekt, dus misschien wil je hier de nacht doorbrengen voordat je de ochtend erna gaat.

Auschwitz I (het hoofdkamp)

In mei 1940 richtten de nazi’s Auschwitz I op, aanvankelijk om Poolse politieke gevangenen, verzetsleden, intellectuelen en andere mensen die als een bedreiging voor de nazi-controle werden beschouwd, te huisvesten.

De locatie werd gekozen vanwege de isolatie en bereikbaarheid per spoor, waardoor grote aantallen gevangenen kunnen worden vervoerd. De omstandigheden waren vanaf het begin meedogenloos, overbevolking, dwangarbeid, hongersnood en ziekte. Executies waren gebruikelijk en het kamp kreeg al snel de reputatie hard te zijn.

Uitbreiding naar Auschwitz II-Birkenau

Naarmate het genocidale beleid van de nazi’s werd geïntensiveerd, hadden ze grotere faciliteiten nodig om massamoorden uit te voeren. De bouw van Auschwitz II-Birkenau begon in oktober 1941 in de buurt van het dorp Brzezinka (Birkenau in het Duits).

Birkenau was ontworpen om 200.000 gevangenen vast te houden en het zou het grootste van de Auschwitz-kampen worden. Het had rijen kazernes, wachttorens en prikkeldraadversperringen, een symbool van de industriële schaal van het nazi-vernietigingsprogramma.

Birkenau als vernietigingskamp

In 1942 was Birkenau een concentratiekamp geworden en de belangrijkste locatie voor de “Endlösung” – het plan van de nazi’s om de Joodse bevolking van Europa uit te roeien. Joden van over het hele continent werden naar Birkenau gedeporteerd – uit Polen, Hongarije, Frankrijk en Nederland.

Over Nederland gesproken, het dagboek van Anne Frank is een van de beste boeken over Auschwitz en de Holocaust, en we raden je ten zeerste aan het te lezen voordat je de concentratiekampen bezoekt.

Birkenau werd de plaats van massamoorden, waarbij gaskamers werden gebruikt om gevangenen massaal te vermoorden.

Gaskamers en crematoria

De nazi’s introduceerden gaskamers in Birkenau om het proces van uitroeiing te versnellen. Zyklon B, een pesticide op basis van cyanide, werd in de gaskamers gebruikt om duizenden tegelijk te doden.

Het crematorium werd gebouwd om de lichamen te verbranden en de as werd vaak uitgestrooid in de velden of rivieren in de buurt. De kille berekening van de massamoord in Birkenau toont de enorme omvang van de Holocaust.

Auschwitz III (Monowitz) en satellietkampen

Auschwitz III, ook bekend als Monowitz, werd in 1942 opgericht als werkkamp om de Duitse industrie tijdens de oorlog te ondersteunen. Gevangenen werden gedwongen om onder erbarmelijke omstandigheden te werken in de I.G. Farben synthetisch rubberfabriek en andere industriële locaties. Het werk was zwaar en het sterftecijfer was hoog door uitputting, ondervoeding en blootstelling aan giftige stoffen. Monowitz was de belichaming van dwangarbeid voor winst.

Satelliet kampen

Rond het hoofdcomplex van Auschwitz waren er meer dan 40 satellietkampen. Deze kleinere kampen leverden arbeid aan kolenmijnen, wapenfabrieken en boerderijen. Gevangenen werden geconfronteerd met dezelfde wrede omstandigheden als in de hoofdkampen.

De satellietkampen vergrootten het bereik van het onderdrukkende systeem van Auschwitz en verdiepten de rol van het kamp in de nazi-oorlogsmachine.

Dagelijks leven en omstandigheden in Auschwitz

Het leven in Auschwitz was wreed. Gevangenen werden opeengepakt in overvolle barakken, zonder sanitaire voorzieningen en met minimaal voedsel. Dwangarbeid was meedogenloos, van zonsopgang tot zonsondergang, weer of geen weer. Ziekten waren wijdverbreid en medische zorg was onbestaande.

De dood was een dagelijkse realiteit, of het nu door executie, ziekte of uitputting was. Helaas kun je bij een bezoek aan Auschwitz vanuit Warschau of Krakau nog steeds de zware omstandigheden voelen die gevangenen elke dag moesten doorstaan.

Bij aankomst in Auschwitz werden de gevangenen onderworpen aan een selectieproces door SS-officieren. Gezinnen werden verscheurd toen mannen, vrouwen en kinderen werden gescheiden. Degenen die geschikt waren om te werken werden naar het werk gestuurd, anderen – ouderen, zieken en jonge kinderen – werden rechtstreeks naar de gaskamers gestuurd.

Dit was ontmenselijkend en traumatisch, het beroofde mensen van hun waardigheid en stuurde hen naar de onmiddellijke of uiteindelijke dood.

Medische experimenten

Auschwitz was ook de locatie van barbaarse medische experimenten die werden uitgevoerd door nazi-artsen, met name Dr. Josef Mengele, de “Engel des Doods”.

Gevangenen werden onderworpen aan onmenselijke procedures zonder toestemming, verdoving of aandacht voor hun welzijn. Experimenten omvatten sterilisatie, blootstelling aan ziekten en chirurgische verminkingen.

Deze werden gerechtvaardigd als wetenschappelijke vooruitgang en raciale ideologie, waardoor overlevenden levenslange fysieke en psychologische littekens achterlieten.

Verzet en ontsnappingspogingen in 1945

Ondanks de wrede omstandigheden bestond er verzet in Auschwitz. Er vormden zich ondergrondse netwerken onder gevangenen om informatie te delen en elkaar te ondersteunen.

Sommige gevangenen saboteerden werk, schreven in het geheim of documenteerden nazi-misdaden. Deze daden van verzet waren riskant, omdat ontdekking marteling of de dood betekende, maar ze gaven mensen een gevoel van hoop en menselijkheid.

Ontsnapping uit Auschwitz was bijna onmogelijk vanwege de strenge beveiliging en de straffen. Maar er waren er enkele, zoals Witold Pilecki, een Poolse officier die zich vrijwillig aanmeldde om naar Auschwitz te gaan om inlichtingen te verzamelen voor het verzet.

Pilecki ontsnapte en stuurde waardevolle rapporten over het kamp terug. Andere gevangenen braken uit, soms met succes, maar vaak met groot risico voor zichzelf en anderen, omdat de nazi’s met wreedheid zouden straffen.

De bevrijding van Auschwitz

In 1944 rukte het Rode Leger van de Sovjet-Unie op naar het westen en raakten de nazi’s in paniek. Ze evacueerden Auschwitz en dwongen tienduizenden gevangenen op dodenmarsen naar kampen dieper in Duitsland.

Ze vernietigden ook het bewijs van hun misdaden door de gaskamers en crematoria op te blazen.

27 januari 1945: Bevrijdingsdag

Op 27 januari 1945 trokken Sovjettroepen Auschwitz binnen en bevrijdden de resterende gevangenen. Ze vonden ongeveer 7.000 overlevenden, de meesten van hen in een staat van honger en ziekte.

Ze vonden magazijnen vol persoonlijke bezittingen: honderdduizenden herenpakken, dameskleding, paar schoenen – een grimmige herinnering aan de miljoenen die waren vermoord.

Na de bevrijding moesten overlevenden hun leven opnieuw opbouwen in een staat van fysiek en emotioneel trauma. De wereld begon te leren over de omvang van de wreedheden. De processen van Neurenberg en andere naoorlogse processen zouden nazi-oorlogsmisdadigers voor het gerecht brengen. De bevrijding van Auschwitz was een keerpunt in de erkenning van de Holocaust door de wereld.

Auschwitz als herdenkingsplaats en museum

Na de bevrijding, in 1947, richtte de Poolse regering het Staatsmuseum Auschwitz-Birkenau op om de site te behouden als een monument voor de verschrikkingen.

De oorspronkelijke gebouwen werden intact gelaten en er werden tentoonstellingen opgezet om bezoekers te informeren over het kamp. Het is een plek van rouw en bezinning, om de slachtoffers te herdenken.

UNESCO-werelderfgoed

In 1979 werd Auschwitz-Birkenau aangewezen als UNESCO-werelderfgoed, als symbool van genocide en een waarschuwing voor de mensheid. Het conserveringswerk gaat door om de site intact te houden, zodat toekomstige generaties kunnen leren van dit donkere hoofdstuk in de geschiedenis. Er worden regelmatig educatieve programma’s en herdenkingsevenementen gehouden om het bewustzijn en het begrip te vergroten.

De nasleep

Auschwitz is het symbool geworden van de Holocaust en de extreme gevolgen van ongecontroleerde haat en vooroordelen. Het is een centraal punt voor Holocaust-educatie over de hele wereld, waarbij mensenrechten, tolerantie en de gevaren van autoritarisme worden benadrukt. Musea, onderwijsinstellingen en herdenkingsdagen houden de herinnering levend, om te praten over het voorkomen van toekomstige genocides.

Verhalen van overlevenden zijn cruciaal om de realiteit van Auschwitz over te brengen. Beroemde overlevenden als Elie Wiesel, Primo Levi en Viktor Frankl hebben hun ervaringen gedeeld door middel van boeken en lezingen, waardoor we een persoonlijk inzicht krijgen in het kamp.

Hun getuigenissen geven de cijfers een gezicht en zorgen ervoor dat individuele verhalen niet worden vergeten. Deze verhalen maken deel uit van het historische verslag en het morele begrip.

Conclusie

Auschwitz is een wrede herinnering aan het menselijk kwaad en de gevolgen van intolerantie en ontmenselijking. Van concentratiekampen tot vernietigings- en werkkampen, Auschwitz is het krachtigste symbool van het naziregime ter wereld.

De bevrijding van Auschwitz betekende het einde van het lijden van de gevangenen, maar het begin van de afrekening van de wereld met de Holocaust.

We moeten Auschwitz niet vergeten, zodat dit nooit meer gebeurt. Als gedenkteken en museum is het een bewijs van menselijke veerkracht en het belang van menselijke waardigheid. De erfenis van Auschwitz beïnvloedt het onderwijs, het beleid en het collectieve geheugen, een waarschuwing tegen haat en onderdrukking.

De Muur van de dood

De Death Wall, gelegen tussen blokken 10 en 11, was de executieplaats waar duizenden gevangenen werden doodgeschoten. De muur is een reconstructie, bedekt met een donker, absorberend materiaal om het geluid van het geweervuur te dempen.

Vaak laat je hier bloemen, kaarsen en kransen achter als eerbetoon aan de slachtoffers. Voor de Death Wall staan is een zeer ontroerende ervaring.

De omgeving omvat de galg en posten waar gevangenen in het openbaar werden opgehangen, om te intimideren en de macht van het kamp te tonen.

Gaskamer I

Gaskamer I is een van de weinige gaskamers die open is voor bezoekers in Auschwitz I. Oorspronkelijk was het een munitiebunker, maar het werd omgebouwd tot een gaskamer en crematorium.

De binnenkant is kaal en onopgesmukt, de betonnen muren een stille getuigenis van wat hier is gebeurd. In het naastgelegen crematorium staan de ovens waar de lichamen werden verbrand.

Een bezoek aan Gaskamer I is een brute herinnering aan het kamp als een plaats van massamoord. Het is plechtig en wreed, en je kunt de industriële schaal van de genocide zien.

Centrale Kamp Baden

De Centrale Kampbaden, ook wel bekend als de “Sauna”, bevinden zich in Auschwitz II-Birkenau. Hier werden de nieuwkomers verwerkt. Gevangenen werden van hun kleren ontdaan, geschoren, gedesinfecteerd en kregen kampuniformen. Het was ontmenselijkend, gericht op het uitwissen van individualiteit.

In het gebouw zijn nu tentoonstellingen te zien met foto’s van de SS, documenten en persoonlijke verhalen.

De tentoonstellingen tonen het psychologische trauma van deze eerste fase van gevangenschap en hoe de systematische degradatie deel uitmaakte van het onderdrukkende systeem van het kamp.

Schoenen in Auschwitz

Een van de meest ontroerende tentoonstellingen is de enorme collectie schoenen van de gevangenen. Duizenden schoenen in alle maten en vormen liggen gestapeld achter vitrines.

Vooral kinderschoenen zijn hartverscheurend. Elk paar vertelt een verhaal – over de persoon die ze droeg, hun reis en hun lot.

De hoeveelheid schoenen is een visuele weergave van het aantal slachtoffers. Deze tentoonstelling toont de menselijke kosten van de Holocaust en personaliseert de tragedie op individueel niveau.

Haarkamer

Het meest verontrustend is het haar. Ontdaan van gevangenen zodra ze aankwamen. Meer dan 2 ton ervan werd gevonden in de pakhuizen nadat het kamp was bevrijd. Het haar zou worden gebruikt voor de textielproductie en andere industrieën.

De nazi’s gebruikten elk deel van hun slachtoffers. Het haar zit achter glas. Het is huiveringwekkend. Het toont de ontmenselijking en de commodificatie van het menselijk lichaam. Deze zal je bijblijven.

Treinsporen

De spoorlijn naar Auschwitz II-Birkenau is het beroemdste deel van de site. De sporen stoppen bij het kamp. Het einde van de lijn voor honderdduizenden gedeporteerden.

De “Poort des Doods” waar de treinen doorheen reden, is een bruut architectonisch feit van het doel van het kamp. Als je op het spoor staat, kun je je de overvolle veewagons voorstellen die mannen, vrouwen en kinderen de dood in brachten.

De omvang van het spoorwegnet toont de planning en logistiek achter de massale deportaties en uitroeiingen.

Hoe de concentratiekampen Auschwitz-Birkenau bezoeken?

U kunt Auschwitz-Birkenau bezoeken via georganiseerde rondleidingen of op eigen gelegenheid. Veel bezoekers nemen deel aan rondleidingen vanuit Krakau of Warschau , waarbij vervoer, toegang en een gids zijn inbegrepen. Dit is de beste manier om Auschwitz te bezoeken.

Deze rondleidingen bieden waardevolle context en geschiedenis. Het is aan te raden om van tevoren te reserveren, vooral in het hoogseizoen, omdat het aantal bezoekers beperkt is om de site te beschermen.

Als je alleen reist, kun je reserveren via de website van het museum en audiogidsen zijn beschikbaar in meerdere talen.

Auschwitz Birkenau Bezoekersinformatie

Hieronder vindt u enkele tips die u moet onthouden bij een bezoek aan Auschwitz. Merk op dat hoewel er geen officiële kledingvoorschriften zijn voor Auschwitz, het belangrijk is om bescheiden kleding te dragen om de slachtoffers en de site te respecteren.

• Reserveer op voorhand: koop tickets online voordat je gaat.
• Bescheiden kleding: kleed je dienovereenkomstig voor de site.
• Fotograferen: toegestaan in de meeste gebieden, maar geen flits of waar verboden.
• Gedrag: stil of fluisterend; Geen eten, drinken of mobielen in tentoonstellingsruimtes.
• Toegankelijkheid: sommige delen van het kamp zijn ongelijk; Draag comfortabele schoenen en houd rekening met mobiliteitsproblemen.
• Leeftijdsaanbeveling: vanwege de grafische inhoud moeten bezoekers minimaal 14 jaar oud zijn.
• Rondleidingen: haal er meer uit met een gids.
• Weer: de site is enorm en grotendeels buiten; Kleed je dienovereenkomstig.
• Tijd: trek minstens 3-4 uur uit om zowel Auschwitz I als Auschwitz II-Birkenau te zien.
• Faciliteiten: toiletten en basisvoorzieningen bij de ingang; beperkt binnen het kamp.

Veelgestelde vragen over Auschwitz

Kun je Auschwitz Birkenau binnengaan?

Ja, het Auschwitz-Birkenau Memorial and Museum is open voor het publiek. Je kunt gemakkelijk vanuit Krakau naar Auschwitz reizen of van Warschau naar Auschwitz reizen. Je kunt het kamp, de kazerne en een deel van de gebouwen betreden, waaronder een deel van de gaskamers en crematoria.

De toegang tot bepaalde gebieden kan worden beperkt om de site te behouden en de geschiedenis ervan te respecteren.

Hoe groot is het concentratiekamp Auschwitz?

Het Auschwitz-complex is 191 hectare (472 acres). Auschwitz I is 20 hectare groot en Auschwitz II-Birkenau is 171 hectare groot. De site omvat kazernes, kantoren, wachttorens en terreinen waar de gevangenen en faciliteiten waren.

Kan ik een rondleiding krijgen in Auschwitz Birkenau?

Ja. Rondleidingen van Warschau naar Auschwitz zijn beschikbaar en worden ten zeerste aanbevolen. Ze bieden veel historische context en inzicht. Rondleidingen zijn in meerdere talen en laten je alles te weten komen over het complex en zijn duistere geschiedenis.

Kunnen kinderen Auschwitz-Birkenau bezoeken?

Kinderen zijn toegestaan, maar moeten minimaal 14 jaar oud zijn. De inhoud en exposities zijn erg grafisch en emotioneel zwaar, dus niet geschikt voor jongere kinderen. Houd als ouder rekening met de volwassenheid van uw kinderen voordat u op bezoek gaat.

Is Auschwitz toegankelijk voor rolstoelgebruikers?

Auschwitz I is toegankelijk voor rolstoelgebruikers, waaronder enkele tentoonstellingen en hoofdpaden. Auschwitz II-Birkenau heeft oneffen terrein en kan moeilijk te bezoeken zijn. Neem van tevoren contact op met het museum of uw gids om hulp te regelen.

Heb je een ticket nodig om Auschwitz Birkenau te bezoeken?

De toegang tot het gedenkteken en museum van Auschwitz-Birkenau is gratis, maar reserveren is verplicht vanwege het beperkte aantal bezoekers.

Er is een vergoeding voor rondleidingen die meer diepgaand zijn en ten zeerste worden aanbevolen. Vooraf reserveren via de website wordt sterk aanbevolen.

Mag ik foto’s maken in Auschwitz Birkenau?

Fotograferen is toegestaan in buitenruimtes en op de meeste binnententoonstellingen, maar geen flits en geen statieven. Sommige tentoonstellingen hebben beperkingen (menselijke resten, gevoelige artefacten), dus controleer altijd de borden en respecteer de richtlijnen van het museumpersoneel.

Respecteer ook de site en begrijp dat leuke foto’s en selfies niet worden aanbevolen.

Is Auschwitz een bezoek waard?

Ja, Auschwitz is een bezoek waard. Het is een zeer ontroerende en leerzame ervaring. Je leert veel over de Holocaust en ziet de gevolgen van haat en onverdraagzaamheid. Het is emotioneel, maar velen vinden het erg impactvol en het zal ervoor zorgen dat je toekomstige genocides wilt herinneren en voorkomen.